Translate

tworzenie czegoś co przynosi nam radość i satysfakcję

środa, 8 sierpnia 2012

Najazd na Wikingów

Witam Wszystkie zaglądające!
Jak już kiedyś wspomniałam w jakimś wcześniejszym poście - od kilku lat, regularnie, z ogromną chęcią i radością jeżdże na najwspanialszą imprezę jaką można sobie tylko wyobrazić...! Na Festiwal Wikingów!!! Impreza odbywa się co roku w Wolinie, zawsze w pierwszy weekend sierpnia i trwa trzy dni: piątek, sobota i niedziela. Atmosfera jaka na nim panuje jest dosłownie NIESAMOWITA!!! I to ona decyduje o tym, że  zawsze wybywam z domu na co najmniej dwa dni. W tym roku uszyłam sobie na tą imprezę lnianą sukienkę z pięciu falban ale nim dojechałam na Festiwal odszyłam sobie następną. Prosta sprawa: pogoda w kratkę. Pomyślałam sobie, że jak złapie mnie taka ulewa z jakich słynie to lato to po pierwsze: zamotam się w wielkim i ciężkim od wody dole, a po drugie: jeszcze tego nie dopiorę.... Decyzja: prosta i lekka sukienusia wtapiająca się w klimaty ale w której później można wyjść na ulicę miasta bez zwracania na siebie szczególnej uwagi... Jeżeli chciałabym dosłownie wtopić sie w wikingowską imprezę to odbiegałabym sporo od przyjętej normy. Dla porównania zamieściłam niżej trochę strojów ówczesnych kobiet.

A teraz zapraszam Was w podróż o kilka stuleci wstecz. Na imprezę zorganizowaną z wielkim rozmachem, na którą przyjechała ogromna (w tym roku padł rekord) ilość uczestników z takich państw jak: Polska, Rosja, Litwa, Ukraina, Szwecja, Dania, Norwegia, Niemcy... Festiwal tak się rozrasta, że poszerzono już wyspę do granic możliwości umacniając jej brzegi a plac boju okazuje się za mały...
Oczywiście, pierwsza rzeczą na Festiwalu Wikingów, która przykuła moją uwagę (i chciałabym zwrócić Waszą) - to stroje.
Piękne! Odtworzone z niesamowitą dbałością o szczegóły i w zgodzie z historią. Z ogromnym smakiem, wyczuciem koloru. 


 
Dziewczyny miały misję do wypełnienia. Dostarczały wojskom wody. O wszystkim pomyśleli....

Chociaż w tym roku wody na placu było pod dostatkiem...
Nooooo i skarbiec! Coś do dotknięcia...
Ileeeee tuuuuu inspiracjiiiii.... Kolorowy zawrót głowy.
Świat taśm.
W taki zestaw proponuję zaopatrzyć się na warsztaty!
Kolejny skarbiec... I tak co krok...

A teraz trochę obrazków z życia Słowian i Wikingów.



Trochę rzemiosła...... A zajmowali się dosłownie WSZYSTKIM! (wybrałam przedstawicieli dosłownie kilku profesji, żeby Was nie znużyć....)


Stoisko z piękną biżuterią. Brosze zasługują na szczególną uwagę (to są te na stojaku). Zapina się je na wysokości szelek w sukienkach i to po obu stronach.








Musiałam oczywiście udać się do wróżbitki i dowiedzieć czegoś o sobie.....

Chyba niepotrzebnie...
Załapałam doła...


Trochę muzyki...


A teraz coś dla kobiet o mocnych nerwach. Jedne mogą mdleć na widok BRONI, inne na widok WOJA!





Najpierw trochę zabaw z dziećmi.... dla uśpienia czujności....
Potem manewry.....

....żeby później sprawić łomot!



...I to jaki łomot! Ledwiem uszła z życiem!
 
Autentycznie: o mały włos nie znalazłabym się w centrum tych zawirowań.... Zasłabłam... i pan z karetki pogotowia, po udzieleniu mi pierwszej pomocy kazał odpocząć gdzieś pod drzewem, w cieniu. Wybrałam to nieopodal karetki, blisko placu boju... Do bitwy było przecież jeszcze sporo czasu, bo godzina... Pan - Ochroniaż kilka razy prosił nas (mnie i moich kompanów czuwających nade mną) abyśmy się oddalili z tego miejsca bo grozi to wypadkiem... Widząc w jakim znajduję się stanie -  w końcu odpuścił. Zaczął się bój. Huk bębnów, krzyki dowódców oddziałów, szczęk żelastwa, jęki rannych i pokonanych, i wrzaski ochroniarzy:" COFNĄĆ SIĘ!!!" - nie zrobiły na mnie najmniejszego wrażenia... Byłam w innym świecie. Ale gdy banda 200 - 300 chłopa w zbrojach, z siekierkami na długich kijach leciało prosto na mnie....... Wyobrażacie sobie jak szybko się pozbierałam....???? Tym bardziej, że obok mnie padło kilku... Mama podeszła do jednego, leżącego i pyta: "Nic Ci nie jest? Jak Ci?" A ten na to: " Zajeb... " i dialog się skończył. Moja siostra do tej pory wspomina, że była to najfajniejsza bitwa z dotychczasowych "bo tak jakbyśmy uczestniczyły w niej"... Teraz to się wszyscy z tego śmiejemy, ale tam naprawdę leje się krew i ratownicy medyczni mają pełne ręce roboty. Wiecie jakie tam są emocje....?! Oni siebie na wzajem nie kontrolują! To jest po prostu testosteron! Mają kawałek blachy na głowie, kawałek metalu w ręku i klapki na oczach! Do nich nic w tym kotle nie dociera! Dowodem na to jest kilku facetów z tłumu (w tym mój szwagier), którzy stali blisko mnie i ich reakcja na sytuacje... Kiedy ta banda naparzających się facetów w zbrojach była już na prawdę przy nas - w tych facetach obok obudził się jakiś demon...! Zaczęli zachowywać się dokładnie jak ci wojowie...! Zaczęli krzyczeć, podskakiwać jak koguty, przebierać nogami jak by gdzieś biegli... Rany Boskie....!!! Szok! A wiem o czym mówię, bo byłam w końcu "prawie" w centrum wydarzeń... Natura męska do końca życia nie zostanie dla mnie zgłębiona...
 
 
 
Aaaaaa ci chłopcy są moi. Przykro mi bardzo.
Przyjechali do nas z Litwy i zapiewali na trójgłos, po rosyjsku................. Sorrrrryyyy................., ale rozbroili mnie na amen. Klapłam z siostruńcią koło nich przy chacie i siedziałyśmy tam aż nie skończyli, czyli z dobre 30-40 min. (Kto w takim momencie czas by liczył......?) Dookoła zebrało się jeszcze kilku ludków, którzy jak my ulegli im... To było coś pięknego. Dzięki tym trzem silnym, totalnie zgranym ze sobą głosom, dzięki temu instrumentowi, który trzyma w ręku i jeszcze dzięki dwóm drewnianym łyżkom, którymi uderzając o siebie wystukiwali rytm... dali niesamowity koncert! Jeden z nich, ten w środku był głosem prowadzącym, najsilniejszym i zawodzącym......... Po prostu.................... BAJKA! Ja osobiście - umarłam w butach! Po konserwatorium jakimś - jak nic! Muuuuusiaaaaałyśmy im podziękować. I byłyśmy hojneeee... Zrobiłyśmy zrzutę i dawaj do czapeczki! Coś co porusza aż tak serce - no(!) nie może zostać niedocenioneeeee...! Na Festiwalu nie ma zwyczaju płacenia za pokazy, jednak kiedy widzi się przed artystami czapeczkę... to wiadomo, że chłopaki zbierają na Miód.... I sporo zebrali, czyli większość słuchaczy podzielała chyba to samo zdanie co my...



PS. Zamieszczone zdjęcia i zdarzenia (wiadomo, że nie wszystkie, bo musiałabym książkę napisać) zebrałam z kilku lat ale zawsze jest tak samo superacko, a nawet lepiej!!! Dlatego warto tam jeździć... 
Mam nadzieję, że choć trochę zachęciłam Was do odwiedzenia tej imprezy......
I że Was nie zamęczyłam tymi zdjęciami i opowiastkami.......
Paaaaaaa!!!!